Piękna lekcja patriotyzmu w SP 2 w Wolsztynie w 100 – lecie odzyskania niepodległości. Pozostajemy w atmosferze narodowego święta. 14 listopada biało – czerwone flagi z jeszcze większą siłą powiewały na wietrze wokół starej „Dwójki”, a orzeł z polskiego herbu jeszcze szerzej rozpościerał swe ramiona.
Punktualnie o godz. 12.00 została odsłonięta tablica upamiętniająca postać Księdza Leopolda Zygarłowskiego – wielkiego Polaka, patriotę i społecznika, który 14.11.1920 r. poświęcił budynek szkoły. Wiązanki kwiatów złożyli przedstawiciele władz gminnych: Burmistrz Wolsztyna, p. Wojciech Lis wraz z przewodniczącym Rady Miejskiej, p. Jarosławem Adamczakiem, a także przewodniczący Oddziału Okręgowego i Oddziału Wolsztyńskiego Katolickiego Stowarzyszenia „Civitas Christiana”, panowie Karol Irmler i Włodzimierz Chrzanowski oraz przedstawiciele Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego z prezesem koła wolsztyńskiego p. Zbigniewem Kowalewiczem i prezesem koła siedleckiego p. Dariuszem Poszwińskim. Wiązanka od społeczności szkolnej została złożona na grobie ks. Zygarłowskiego.
Fundatorem tablicy jest Dziekan Dekanatu Wolsztyńskiego, Ksiądz Kanonik Sławomir Majchrzak, który poświęcił tablicę i przekazał błogosławieństwo od Arcybiskupa, Stanisława Gądeckiego, Metropolity Poznańskiego.
W sali gimnastycznej, która przypominała leśną krainę, odbyła się dalsza część uroczystości, a mianem prawdziwej lekcji patriotyzmu można określić przepiękny program artystyczny w wykonaniu dzieci i młodzieży z SP2 przygotowany pod kierunkiem pań: M. Filipowiak, A. Czeszak i J. Domagalskiej. Owacja na stojąco i niejedna łza kręcąca się w oku to najlepsza ocena występu młodych artystów.
Podsumowaniem uroczystości niech będzie fragment wypowiedzi dyrektora SP2, p. Lucyny Bobińskiej: Nietrudno dostrzec wartości, które łączą nas, współcześnie żyjących ludzi z T. Kościuszką, ks. Leopoldem Zygarłowskim oraz powstańcami wielkopolskimi. Tym wspólnym mianownikiem są słowa: BÓG – HONOR – OJCZYZNA.
Lecz niech nie będą to puste słowa, niech wrosną w nas i pozwolą pielęgnować wolność przez wiele, wiele stuleci, na zawsze, a poetyckim testamentem niech staną się dla współczesnych słowa „Legendy o garści ziemi polskiej”:
„Niech ta ziemia wam ozdobą
I relikwią świątyń będzie!
Niechaj proch ten z waszych progów,
Wciąż wam świadczy przed oczyma:
Jak nad Boga – nie ma Bogów,
Nad tę ziemię świętszej nie ma”.